
Tango jest typowym metysem. W budowie jego ślady kilkunastu naraz tańców się plączą, mając za podstawę charakterystyczną fugę, niewolącą tancerza do wpadania nie w takt, lecz w jego środek. Muzyka albo wyprzedza tancerza, albo za nim pośpiesza — nigdy zgadzać się z nim nie może. Stąd trudność dobrania się pary tancerzów, stąd wielu trzeba prób, aby zgodzić się w takcie prób nieustannych. Większą podobno trudność stanowi opanowanie harmonii ruchów, ile że tango zaprasza do tańca całą postać pary i każe jej sunąć na ostrzu przystojności pod warunkiem sine qua. Wyrzeczenie się tego „ostrza” zamienia tango w niezgrabną krętaninę, najlżejszy zaś objaw temperamentu prowadzi do shockingu.
I oto „tango” stał się królem balów, magnesem kasyn, tinglów, przedstawień dramatycznych, punktem kulminacyjnym.
Bez „tanga” niema dziś, na prastarym kontynencie, herbatki tańcującej, operetki, lekkiej muzyki, kabaretu, szynku, filmy kinematograficznej, flirtu, zabawy, uciechy.
A my?
Warszawa nie lubi nigdy stać w tyle za Francyą [...].
Cieszmy się. Jesteśmy na równi z Europą, nie damy się prześcignąć stolicy świata i potrafimy jej dorównać, gdy idzie o krok posuwisty i zgrabne ruchy na parkietach salonowych.
Powyższe fragmenty pochodzą z Tygodnika Ilustrowanego nr 51/1913. Został opublikowany 100 lat temu. Odnalazła go Ania Pietruszewska — prezes
Stowarzyszenia BBTango. Lechosław Hojnacki zeskanował ten artykuł i doprowadził do
stanu umożliwiającego jego czytanie. Następnie został przepisany i opublikowany w witrynie
Tango Nuestro.
Z okazji 100-lecia tanga w Polsce różne ośrodki organizują imprezy okolicznościowe. Również nasze Stowarzyszenie BBTango bardzo aktywnie
włączyło się do tych działań. Między innymi w najbliższym czasie będzie koncert
Trio Grzegorza Frankowskiego. Wkrótce będzie również kolejne wielkie wydarzenie:
koncert zespołu Tanghetto wraz z pokazem (i warsztatami)
Samanthy di Paolo i
Ismaela Ludmana.
Zespołu Tanghetto chyba nie trzeba przedstawiać miłośnikom tanga. Jest to jeden z najlepszych zespołów współczesnej sceny tangowej. Między innymi został dwukrotnie nominowany do muzycznej nagrody
Latin Grammy.
Samantha di Paolo jest mniej znana, ale wielu miłośników tanga poznało ją jako dobrą tancerkę i doskonałą nauczycielkę tanga.
Ismael Ludman również jest doskonale znany fanom tanga. Jest to jeden z najlepszych współczesnych tancerzy i nauczycieli tanga — propagator tańczenia w stylu
neotango. Przeważnie występuje z Marią Mondino, ale od czasu do czasu występuje również z innymi partnerkami.